Geboren 2003
Gestorven 11 februari 2014

Elk katje heeft recht op een mooi leventje. In november 2003 ging ik gaan wandelen in Puyenbroeck. Daar aan het speelplein zat een klein katje. De mensen gooide brood naar je en je at dit op. Vond dit wel raar een kat die gewoon droog brood at… maar dan waren er kinderen die naar jou schopte en daar werd ik boos om. Oke jij moest daar weg gehaald worden. En zo kwam ik mee mijn benchke aan op 6 november 2003 stelte er wat eten in en hup en ging direct erin. Deurtje toe en nam jou mee naar huis. Bij controle zag de dierenarts dat je kittens had want je tepeltjes stonden zelf nog rood… terug na de plaats waar ik je had gevonden om toch maar te zoeken of je kleintjes daar soms ook zaten maar eigenlijk ze hadden jou daar gewoon gedumpt…
Ik gaf je de naam Mischke. Echt sociaal was je niet echt ook niet tegenover de andere katjes. Je leefde graag op je eentje maar ik zag dat je gelukkig werd en je genoot ook van je nieuwe leventje bij mij. Je was geen katje om zonder handschoenen aan te pakken want je dierf wel meppen uitdelen en je klauwde ook wel maar ja ik aanvaarde jou zoals je was en toch probeerde ik je te strelen enzo.. soms liet je het toe en ja soms niet. De meeste mensen die jou kende hadden toch wel wat schrik van je zekers omdat ze wisten dat je ging meppe.
De jaartjes gingen voorbij en jij was gelukkig en op een dag moesten enkele tandjes getrokken worden. Je was toen 9 en ik moest jou ook de pil geven. Je maakte een bepaald hormoon niet meer aan vandaar die constante ontstekingen en ongelooflijk door de pil kreeg je ook een heel ander karakter. Je werd veel socialer en liever. Kon je ook al strelen zonder een mep te krijgen. KLauwen deed je niet meer. Je kwam zelf om een streelke te krijgen. Ja je kwam zelf aandacht vragen dit was ongelooflijk dat je zo veranderde. Ik had gelukkig ook gevonden hoe ik jou dit pilletje moest geven. Zo kreeg jij je lepeltje smeerkaas idd niet echt gezond maar voor jou ideaal om zo je pilletje in te nemen…
Tot op een dag in 2013 kreeg je weer last van je tandjes.. weer een tandje eruit.. de dierenarts zei toen nog gelukkig geen abces.. maar op een morgen had je net je kaasje gekregen zat je zo naar mij te kijken en ik keek zo 2 keer na jou heel goed en dacht van oei was dat je hebt zo een groot gezwel op je kaak…je kwam toen bij mij en voor de eerste keer in gans je leventje bij mij legde jij je kopje zo in mijn hals. Er flitste van alles door mijn hoofd. Ik had zo een raar gevoel was net of jij afscheid aan het nemen was met mij.. maar dacht nee dat kon niet de dierenarts moest nog komen dit kan niet. Je was zo anders met mij was net of je mij dankbaar was voor je leventje .. nee dacht ik nog het komt goed mijn meisje… met heel veel moeite kreeg de dierenarts jou in slaap om in jouw mondje te kunnen kijken Het was net of je een ander gevoel kreeg je.
Dan lag je daar op tafel we keken in je mondje het was idd een tumor die zich al volledig in je gehemelte had genesteld en je had ook al wat last in de keel… ik wist dat we daar weinig konden aan doen. Ik moest voor jou beslissen wat het beste was. Ik heb je moeten laten gaan mijn meisje. Vond dit zo verschrikkelijk op 11 februari 2014 ging je weg uit mijn leven.
Mischke bijna 12 jaar hebben we samen geleefd je was blij dat ik jou aanvaarde zoals je was en dat ik jou de kans had gegeven om ook gelukkig te worden.
Bij mij had je een plaatsje apart in mijn hart want toch was je een lief meisje mee een apart karakterke.
Always in my heart

Nancy Van Meirhaeghe